انواع زیره
زیره دانهای معطر و ضد نفخ است که در آشپزی و پزشکی کاربرد دارد و در دو نوع زیره سبز (با نام علمی: Cuminum cyminum) و زیره سیاه (با نام علمی: Carum carvi) وجود دارد که دومی به «زیره ایرانی» معروف است.
دانههای زیره با چوب، کوبیده میشود. این دانه به صورت خودرو در افغانستان، ایران، ازبکستان، تاجیکستان، ترکیه، مراکش، مصر، هند، کوبا، سوریه، مکزیک و شیلی رشد میکند. این دانه در فلسطین به صورت خودرو رشد نمیکند اما در زمان گذشته در آنجا کشت میگردید.
گیاه آن شبیه بوته هویج است برگهایش ۲۰ الی ۳۰ سانتیمتر و ارتفاع گیاه حدود ۵۰ سانتیمتر است. میوه آن (که به اشتباه دانه گفته میشود) به اندازه دو میلیمتر و هلالی شکل و دارای ۵ خط برجستهاست. بیشترین زیره در ایران، در شهر کرمان رشد میکند. بهترین و مرغوبترین زیره مربوط به شهرستان بافت استان کرمان میباشد که به صورت خودرو رشد میکند.
رایجترین استفاده سنتی زیره برای رفع سوء هاضمه است. به عنوان مثال، زیره میتواند فعالیت آنزیمهای گوارشی را افزایش داده و بهطور بالقوه سرعت هضم را تسریع کند.زیره همچنین باعث آزاد شدن صفرا از کبد میشود. صفرا به هضم چربیها و برخی مواد مغذی موجود در روده کمک میکند.نتایج یک تحقیق نشان داد، علائم ۵۷ بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) پس از مصرف کنسانتره زیره به مدت دو هفته بهبود یافت. دانه زیره بهطور طبیعی غنی از آهن است.
زیره حاوی ترکیبات گیاهی زیادی است که دارای مزایای سلامتی بالقوه هستند، از جمله ترپنها، فنلها، فلاونوئیدها و آلکالوئیدها.
مزاج آن گرم و خشک است.
زیره سبز هم به صورت پرورشی و هم خودرو یافت می شود. در ایران نوع پرورش زیره سبز وجود دارد که از اجزای اصلی پودر کاری می باشد و برای تقویت طعم غذاها مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین در داروهای سنتی از سالها قبل استفاده می شود.